ในตอนเช้าวันต่อมา รถมอเตอร์ไซค์คันงามใหม่เอี่ยม 1 คัน ก็จอดตั้งตระหง่านอยู่กลางลานศาลเจ้า ฟ้ากระจ่างพ่นสีสกรีนตัวหนังสือเด่นหราว่ารถคันนี้เป็นสมบัติของมูลนิธิเปาเก๊งเต๊ง ทุกคนพากันมามุงดูอย่างปลาบปลื้ม ชาวมูลนิธิรุ่นอาวุโสเข้ามาลูบคลำรถ ลองกดลองเช็ดนั่นนี่ไปมา
“อะชะๆๆๆช้า คุณอาคนนั้นเค้าตอบแทนบุญคุณลื้อขนาดนี้เลยหรอ อาจ้าง..มันชักจะยังไงๆ แล้วนะเฟร้ย” สมหมายแซว
“ยังไงๆ อะไรวะ เค้าก็ให้มูลนิธิ ก็เท่ากับขอบคุณพวกเราทุกคนแหละ” ฟ้ากระจ่างว่า
“อ่าจิงดิ อย่านึกว่าพวกเรามองไม่เห็นน้า…” ปักเป้าเสริม
“ไม่เห็นอะไรวะ” ฟ้ากระจ่างสงสัย
“ก็สายตาคุณอาคนนั้นที่มองลื้ออ่ะเด่ะ มันมีเลศ..นัย ใครๆ ก็สังเกตกันทั้งนั้น จิงปะวะ” หมีใหญ่พูดเป็นนัย See More..
